Blog 2 : Verre van liefde op het eerste gezicht
Liefde op het eerste gezicht, dat had ik met mijn paard Deli die ik kocht in juli 2018. Ik zag haar, ik was verliefd en verkocht. Het was een droom waar ik in leefde. Na jaren had ik weer een eigen paard en die zat in mijn hart. De weken die volgde waren geweldig, ze was het liefste paard op de wereld en ik leefde op een roze wolk! Tot daar op 27 augustus 2018 abrupt een eind aan kwam. Binnen enkele uren verloor ik Deli aan koliek.
Rouwen
De dagen daarna bestonden uit huilen, wakker liggen, rouwen en ongeloof dat je in een paar uur je paard kwijt kan zijn. Dit bracht leegte. Je komt zo in een nachtmerrie terecht. Het verliezen van een dier blijft je hart verscheuren, keer op keer.
Toch zei mijn man, we gaan weer op zoek. Ik was het er niet echt mee eens. Straks gebeurd mij dit weer of vind ik niet weer mijn “droom”paard.
Dit is de eerste foto van ons samen, gemaakt op 5 oktober 2018. Beetje onwennig zoals je kan zien!
Op zoek naar een paard
Aantal paarden verder kwam Bella op mijn pad. Midden september 2018 maakte ik kennis met Bella. Ik had al filmpjes gezien en ze was leuk. Bij de eerste ontmoeting was ik vooral onder de indruk van haar grote hoofd en grote hoeven.
Het rijden ging niet soepel. Soms stond ze ineens stil en ze was erg gericht op voer beloningen. Ik had enorme twijfel. Was dit het paard wat ik zocht? Was ze wel groot genoeg, 162?
Mijn emoties schoten alle kanten op. Ik had enkele weken daarvoor mijn paard verloren. Ik leefde eigenlijk nog in een droom die een nachtmerrie was geworden. Waar deed ik goed aan en wat wilde ik eigenlijk?
Ik besloot na het eerste bezoek na te gaan denken over Bella. Twijfel was enorm aanwezig en bleef, maar ze bleef ook in mijn gedachten. Toch besloot ik om weer te gaan kijken bij Bella. Ik ben weer gaan rijden, nog steeds niet overtuigd hiervan, maar Bella had wat. Zeker niet de wauw factor maar er was iets.
Een hobbelige weg afleggen
Mijn man zei we doen het, ze hoort bij ons zo voelt het. Terwijl mijn man niks met paarden heeft! Zo gezegd zo gedaan Bella mocht komen! 5 oktober werd Bella bij ons gebracht en dat was het begin van een hobbelige weg samen!
Een weg die individuele ontwikkeling bracht voor mij en voor Bella maar ook zeker voor een bijzondere ontwikkeling samen.
In één van de volgende blogs neem ik jullie mee in de eerste weken met Bella. O.a. komt dan te spraken het verkeerd begrijpen van elkaar.
Een reactie op de blog is van harte welkom, ik ben benieuwd naar jullie eerste bezoek bij je paard voor je besloot je paard te kopen. Wat maakte het paard bij jou los?
Soms kan je het gevoel dat je had zelf niet goed thuisbrengen, je weet wel dat het paard je bij blijft en je hebt het gevoelN dat jullie samen horen, maar waarom… ik wist het ook niet. Toch voelde het goed.
Mijn eerste paardje kwam toevallig op mijn pad, hij was te koop samen met zijn maatje waarin iemand die ik goed ken interesse in had, ze stuurde mij ivm het andere paardje en of dat iets voor mij was. Een groen paard, voor een groen paardenmens, hmmm. Maar het type paardje was helemaaaaal mijn ding. Ik was al snel verliefd!
Met mijn tweede paard was ik eigenlijk op zoek naar een wat kleiner paard die fysiek wat beter in vorm is dan hij bleek tijdens het bezoek (de foto’s in zijn advertentie waren enkele jaren oud). Maar ja, daar stond ik dus en iets aan hem sprak mij zo aan. Zijn zachte blik. Dus ook die grote vriendelijke reus nam ik mee naar huis…
En ze zijn een droomteam. Ze hebben mij al superveel inzichten gegeven en ze zijn voor elkaar de beste maatjes. Alle stukjes zijn in elkaar geklikt!
Dank je wel Ilse voor je reactie.
Soms zijn er denk ik geen woorden te vinden maar voel je het ofzo. Gaaf om te lezen dat ze een droomteam zijn voor jouw en met elkaar! Zou je kunnen aangeven welke inzichten ze jou hebben gegeven?
Liefs Fieke